آخرین کلام

سال ها بودیم و بودید و گفتیم و گفتید...ولی افسوس که چرخ زمانه خیال ها را مدام پرواز می دهد و پژواک صدای خیال آدمی را به این سو و آن سو می کشد...و من دوباره یاد آن آخر جمله ی همیشگی ام می افتم: و سکوت جمله ی غریبی است چرا که گفتگوی من و تو ناتمام می ماند...چه خوب گفت آن خدا بیامرز:چقدر زود دیر می شود...از اینکه در این سال ها بیاد ما بودید صمیمانه سپاسگزارم.خلاصه ی آخرین کلام ما در اینجا:


گلستان ایرونی دیگر بروز نمی شود

:برای مشاهده ی تارنماهای جدید اینجانب از صفحات زیر دیدن نمائید

  مه،تارنمای شخصی من

مینوران، درگاه جامع ایرانیان 

...در پناه ایزد منان سرافراز باشید و سربلند

یاعلی

.خدانگهدار

...بچه که بودم

 

بچه که بودم از جریمه های نانوشته که بگذریم

سلمانی و ساعت و سیب

سکه و سلام وسکوت

و سبزی صدای بهار

هفت سین سفره ی
من بود

بچه که بودم دلم برای آن کلاغ پیر می سوخت

که آخر هیچ قصه ای به خانه نمی رسید

بچه که بودم تنها ترس ساده ام این بود

که سه شنبه شب آخر سال

باران ببارد

بچه که بودم

آسمان آرزو آبی

...و کوچه ی کوتاه مان پر از عبور چتر و چلچراغ و چلچله بود

 

:شعر از

کتاب "گفتم بمان نماند" از یغما گلرویی

عکس و مکث

(!)سلامتی همه ی سربازهای بی ملاقاتی...صلوات

معرفی وبلاگ:ستاره ها همه خورشیدند

"ستاره ها همه خورشیدند"

.این نامیست که نویسنده  برای تارنمای خود برگزیده است

:در قسمت "درباره ی وبلاگ" این تارنما میخوانیم

...یک . دو . سه . شروع
. سلام دوستان
. زنبیل احساستون لبریز محبت
اونچه در این وبلاگ خواهید خوند حاصل شاعرانگی های این جانب -امید برومندی - است که فعالیت های شعری خودم رو به صورت جدی و پیگیر از حدود یک سال و نیم قبل شروع کردم و با این که تا به حال در این زمینه نسبت به خودم پیشرفت های خوبی داشتم اما هنوز اول راه هستم و به آینده های خوب امید وار .اگر دوست داشته باشید بیشتر با من آشنا بشید ، می تونید برید در قسمت" پروفایل مدیر وبلاگ" و مشخصات کاملم رو از اونجا بخونید . اما به طور کلی باید بگم که تصمیم دارم در این وبلاگ مجموعه ای از شعر های خودم رو – البته اگه بشه اسمشون رو گذاشت شعر- قرار بدم تا شما عزیزان بخونید و اگر قابل داشت لذت ببرید و در ضمن با گذاشتن نظرات خودتون من رو در این مسیر راهنمایی کنید .
ولی حالا به عنوان حسن خِتام این بخش تصمیم دارم یکی از شعر های خودم رو براتون بنویسم که اسم این وبلاگ رو هم از همین شعر استخراج کردم . لطفاً بخونید

این روز ها وزنه شب از روز سنگین تر است
چرا که فهمیده است
. ستاره ها همه خورشیدند
با سپاس
امید یرومندی

:نمونه ای از سروده های این تارنما

زمزمه

دیروز دلم گفت که امروز می آیی 

امروز به فردا شده نزدیک کجایی

"یک عمر به این شیوه هدر شد همه عمرت"

در گوش دلم زمزمه می کند صدایی

 

بهرحال آن چه هویداست این است که این تارنما تراوش احساسات و شاعرانگی های یک جوان ایرانیست حال با هر نگاه و ارزشی که به آنها بنگریم/به دور از رتبه و ارزشی که به آن میدهیم

من هم توصیه میکنم (حداقل برای یکبار هم که شده) به خود اجازه دهید تا با احساسات این شاعر شریک شوید.برای این منظور کافیست تا از این تارنما دیدن کنید

هفته ی بسیج

.فرارسیدن هفته ی بسیج بر همه ی دلاورمردان بسیجی مبارک باد

اشاره
هفته بسيج، بزرگ‏داشت جان‏فشانى‏هايى است كه براى سربلندى اين سرزمين صورت گرفته است. گمان غلطى است اگر بسيج را حاصل جنگ تحميلى يا انقلاب اسلامى بدانيم. بسيج، فهم درست اتحاد، اراده و اخلاص مسلمانان است كه با ظهور اسلام تولد يافته و در ملت‏هاى مسلمان رشد كرده است. هوشمندى حضرت امام خمينى رحمت ‏الله علیه و عدالت‏خواهى ميليون‏ها انسان باايمان، تنها، تبلور دوباره بسيج در عصر حاضر بود. اين مقاله، شامل پيام‏هايى است كه هر كدام گوشه‏اى از برنامه‏ها، ويژگى‏ها و آرمان‏هاى بسيج را به همراه دارند.

تفكر بسيج؛ روحى در كالبد نظام
در هر مجموعه منظم و هدفمند، افزون بر پيشرفت اجزا، هماهنگى و هم‏گرايى ميان آنان نيز ضرورى است تا خواسته‏هاى مجموعه تحقق يابد. فراگير شدن تفكر بسيجى كه همان اخلاص، ايمان به هدف، بالندگى و رشدآفرينى است، در ذهن همه افراد جامعه، حركتى هم‏سو را به دنبال دارد. فعاليت‏هاى اقتصادى، پيشرفت‏هاى نظامى، دستاوردهاى علمى و...، هر كدام بخشى از بدنه جامعه را ترميم مى‏كند، ولى روح حاكم بر تمام بخش‏ها، تفكر بسيجى است. تفكر بسيج، ارتباط ناگسستنى ميان اجزاى نظام اسلامى را رقم مى‏زند؛ چرا كه يك‏پارچگى اعضاى گوناگون جامعه، ناشى از يگانگى افكار آنهاست.